برخی می گویند:
سخن گفتن از عشق یعنی رها شدن
یعنی رها ساختن روح از جسم
و رفتن تا ته دنیا!!
و باز همان ها می گویند:
چشم ها را باید بست
تا در سیاهی دیدگان
تنها او را دید و صدایش را شنید
و در این رهایی
هر چیزی امکان پذیر است و مجاز
فقط می باید چشم ها را کامل بست!!!
اما برخی می گویند:
عشق نیز دارای مرز است
و تا آن جا باید خود را رها کرد
که نسبت به خود عشق،شرمسار نگردیم...!
نظرات شما عزیزان: